Prolog

Życie każdego sportowca, nie tylko siatkarza jest trudne. Nie ma się czasu dla rodziny a nawet do jej zakładania. Tak to już jest. Sport staje się dla Ciebie najważniejszy i myślisz tylko o nim. Jeść, spać, trening, mecz - cztery podstawowe rzeczy w życiu sportowca. I gdzie tu znaleźć czas dla rodziny? Inni odpuszczają, najpierw Reprezentacja a później nie masz nic. Sport to zdrowie, mówią, tak ale tylko ten amatorski. Wiemy, że gdy będziemy starsi możemy mieć różne problemy z każdą częścią ciała, to nie wykluczone. Ale robimy to co kochamy, dajemy z siebie max. Będąc w Bełchatowie mogłem dużo się nauczyć. Chłopaki mimo, że byli o wiele starsi ode mnie zawsze mnie motywowali i pomagali jak tylko mogli. Początki były bardzo trudne. Musiałem przeprowadzić się z Częstochowy w której grałem do Bełchatowa. To nie było dla mnie łatwe, chociaż wróciłem do mojego rodzinnego miasta, co też dawało mi lepszy kontakt z rodziną. Mój tata był prezesem tego klubu od paru lat. Skra straciła Pawła Zatorskiego i musiałem go zastąpić. Wiedziałem, że nie wystąpię w podstawowym składzie, ale najważniejsze dla mnie było to, że mogę być w tej drużynie. Teraz, przez te kilka miesięcy spędzonych w Bełchatowie, zrozumiałem jak ciężko jest być siatkarzem i, że najważniejsza jest siatkówka a nie rodzina. Przed trafieniem do Bełchatowa myślałem tylko o dziewczynach, miłości, imprezach tak jak zwykły chłopak w wieku dwudziestu lat. Teraz bardziej dojrzałem i zrozumiałem, ze jeśli chcę być sportowcem, dziewczynę i rodzinę trzeba odstawić na bok bo i tak nie będzie się na nią mieć czasu. Już jutro pierwszy mecz w Plus-Lidze...

_________________

Hej! :) Postanowiłam, że zacznę pisać kolejne opowiadanie.

Na początku przedstawiam Wam prolog. Mam nadzieję, że się podoba.

CZYTASZ = KOMENTUJESZ = MOTYWUJESZ <3

Do kolejnego,

Marta :*